رفتیم

تا انتهای درختان

و انتهای کوه

برروی صخره خیسی

غمگین و خسته نشستیم

درروبرویمان همه زیبایی ها بودند

آن رود خانه که که از آن عبور میکردیم

آن سنگ ها که فرو می غلطیدند

درزیر گام های ما

و بسیارراه ها

که از یاد می بردیم

و هرهگذران وقتی مار انگاه میکردند

و گاهی حتی

لبخند میزدند

گویی که آشنای قدیمی بودند